دستی مهربان

دستی  مهربان

***

نفس  دلگیر  و  بغضی  سرد   می   آید

گمانم    ،  لحظه  های   درد  می   آید

صدایی   نیست   زین  آرامگاه   نو

تو  گویی  مرد   با   نامرد   می  آید

فراخی   سخت  افتادست   بر   دیوار

تب  آلود  است  جان  خسته  ی  بیمار

منم  شرمنده  ی   دستی   که   دستم   شد

و    او     پایان   تقدیر   و   شکستم    شد

کف   دستی  که   دستارم   به   سر  می  بست

عصای   روزگار   سخت  ،   شصتم   شد

در  آن   سوز   زمستانی  ،  غم   آوار

صدای   زوزه  ی   گرگ   و   کلاغ   و   سار

تنور   مهربانی   آتشین  تر    شد

گذر  گاه   زمان   هر   روز   بهتر   شد

می  آمد   صوت   خوش   از   منبر   دل   ها

چنان   گوش    ندامتگاه   هم    کر   شد

چه   وحشتگاه   سختی   بود   در   آن   غار

تو   گویی   استر   پا   بسته   بر    افسار

یکی    آمد   سرود   زندگی   سر   داد

سکوتم  را   شکست  ،  آهنگ  دیگر   داد

در   آن   بن   بست  و   نو  میدی   هیو  لا   را

شکست   و   بودنم   را  بار  و  باور   داد

چه   بختی   شد   گمان   میدار  ،  شد   ایثار

صدای    ضجه   ها    شد  ،  نغمه  های    تار

دوباره   زندگی ،  آهنگ   دیگر  کرد. 

چکاوک   ،   شعر  های     تازه     را     بر     کرد

قناری   لانه  اش   را   پشت   شیشه   شست

بهار   آفرینش   راز   گل  ها  را   میسر   کرد