کو تاهیهای من

یک  دو  بیتی  گفتی  و  شهری  کتاب  شعر  شد

وای  از  آن  روزی  که  شعرت  مثنوی  گردد  رفیق

***

پشت  سر  را  روبرو  گویم  که  بشناسی  مرا

تا  دغل  بازی  کنی  در  شیر  و  خط  زندگی

***

شهر  بی  زندان  و  قاضی  ،  آبروی  کدخداست

اسب  اهلی  را  نیاز  جفتک  و  زنجیر  نیست

***

موزه  های  شهر  انبار  پیاز  و  سیب  نیست

هر  چه  فاسد  می  شود  راهی  بازارش  کنند

***

به  اندازه  ی  دلتنگیم  برایم  زنگی  بزن .

نکند  ،  آنروز  که  رفتی  تا  حالا  زنگ  زده  ای !

***

در  آسمانها  دنبال  هیچ  کهکشانی  نیستم

تو  فقط  بگو

از  کدام  راه  شیری 

نشان  ستاره  ات  را  بگیرم.

***

آسمان  را

پر  از  بو سه  می  کنم

تا باران بو سه  هایم

گندمزارت  کند.