شهریار

   <<    پیرم  و  گاهی  دلم  ، یاد جوانی  می  کند

بلبل  شو  قم  هوای  نغمه  خوانی  می  کند  >> شهریار

آتش  گرم  اجاقم  رو  به  پایانست  و ،   او

زیر  خاکستر  هنوز  ،  آتش  پرانی  می  کند

گر چه باقی  نیست   آن  حال  و  هوای   عاشقی

عشقبازی  را  هنوزم   ،  در  نهانی  می  کند

فصل خواب  آرزو  ها ، روزگار سرد کوچ

با  من  عزلت  نشین  ،  نا  مهربانی  می  کند

فجرخورشیدم  به  صبح  آرزو  هایم  ،  هنوز

سهم  من  از  زندگانی  را  ، شبانی  می کند

می نو یسم  خاطراتم را  ، کتاب  اندر  کتاب

دست  گرمی  در  خیالم  ، با یگانی  می  کند

ماه  من  در  آسمان  مغربش  گم  می  شود

گاه  پایانی  به  من  ، چشمک  پرانی  می  کند

بردرختم  برگ  زردی مانده  از  پاییز  دوست

هر  چه  نازش  می  کنم  ،  بازم  خزانی  می  کند

گر  چه  رنجورم  ،  ولی  چیزی  درونم  سالهاست

مثل  همزادی  جوان   ،  با  من  تبانی  می  کند