آهو یت

              آهویت

تو آهو یت

چه کرده ؟

با دلم

ایدوست.

شکارش می شوم

هر جا که می بینم خرامانی.

تو آهو یت

مگر از بر که می جوشد .

که من

اینگونه سیرابم

در این فصل بیابانی.

تو آهویت

مگر

پشت نگاهش را نمی بیند

که من

افتاده ام

در گو شه ی تاریک و زندانی.

تو آهویت

چه دارد

هر چه خوردم

باز هم پر شد .

تمام قحطیم در لحظه ی ، دیدار پنهانی.

تو آهویت

دوید و

من نگاهم را فرستادم

نشد .

تا آمدم

او رفته بود از خط پایانی .

تو آهو یت

عجب مو یی

عجب رویی

عجب بو یی

بگو اهل کجایی؟

اهل شیرازی  ،  خراسانی !