کوتاهیهای من

                       کو تاهیهای من

تو چو دریا ، به موج می آیی

وه چه زیبا به اوج می آیی

تو همان عین زندگی هستی

که چنین فوج فوج می آیی

***

آبی  من  ،   ز   آسمانی   تو

تو نه دریا که عین جانی تو 

وصف ناید که گو یمت باران

بس که  زیبا  و  مهربانی   تو 

***

شایدم در بها من چو گلی

بین من تا خدا نکند که پلی

حاصل اتحاد خو بیها 

نکند   قلب  یا  که  دلی

***

این غزل آخرش  تو  قافیه ای

هر نفس  بیت  را  تو فاصله ای

مثل یک  دم  هوای  شور انگیز

گاه   بر گشت  مثل  خاطره  ای