پررو

                    پر رو

ز سر ما ، چون سرم مویی ندارد

کَنَد هر دم  ، ز ابرو های من ، مو

تو گو یی هر که کَل شد روزگاران

ز پر رویی فروشد ، موی و گیسو

الهی گر ندادی  مو، به جایش

حواله کن  برایم  ، اندکی ، رو

حکایت را شنیدی ، مو ش پر رو

رهش بستند ،به دم می بست جارو

سَرِ ،  ما را  ز سر ما چاره ای هست

خدایا  ، چاره ای   از  دست    پُر رو !