صندلی من

بزن اما نه چنین سخت به میخت ، استاد .

جان این صندلیم بسته به میخت ، استاد .

چقدر حوصله کردی ، بتراشی ،دل من .

دست و بالم همه خسته است ز میخت ، استاد .

می نشیند به سرم مرد جوانی همه شب .

غژ غژ و خستگیم جسته ز میخت ، استاد .

من و این خانه هنوزم به تماشای همیم .

بسته بر بالکن و پایه و میخت ، استاد .

نیستی تا که ببینی منم و خانه ، خراب .

همه رفتند و بجا تخته و میخت ، استاد .

کاش محکم تر از این می زدیم بر میخت .

که رهایی نتوان از تو و میخت استاد .