بوی رز

طاقتی نیست دگر ، بوی رُزت گل کرده.

                                              ذهن مجنون مرا ، بوی تو عاقل کرده.

عقل جا مانده و معراج تو باقیست هنوز.

                                    این چه کاریست که گل های تو با دل کرده.

از بهار که ، در این باغ ، دمید آن عاشق.

                                        اینچنین ، خشک درختان تو ، حاصل کرده.

این چه اکسیر جوانیست که در بوی تو هست.

                                             سنت و قا عده ها را همه با طل کرده.

نور اگر هست ز انوار رخ خورشید است.

                                           این چراغیست که مهتاب تو کامل کرده.