منا در سوگ

منا در سوگ

دست و پا می زد و نیامد قوچ.

شایدم این منای دیگر بود .

یا که این بار جای ابراهیم (ع).

نسل نمرودیان  ، پیمبر بود .

گفت شیطان منم بزن حاجی

آدمیزاده ای  که  کافر بود .

هر چه کردم که دست بگشایم

نشد  ، این رمی ، رمی آخر بود .

روی هم پشته پشته افتادند

در هوایی که گرم مشعر بود .

ایستاده به  خاک می افتاد 

تنگنایی که پهن پیکر بود .

آب را تشنگی صدا می زد .

خفگی پشت هم ، مکرر بود .

کمکم کن به گوش می آمد 

گر چه با یا حسین معطر بود .