من

کسی از من نمی پرسد .

چرا اینگونه تنهایم .

چرا اینگونه دلتنگ

رسید نهای فردایم .

یکی از من نمی پرسد .

از این راهی که من رفتم .

پس یک عمر رفتن ها

چرا بازم من اینجایم .

هنوزم مانده این راه و

من و پاهای دیروزم .

سراب زندگی جاریست .

ولی من فکر دریایم .

غروبی سخت دلگیر و

چراغی نیست پیش رو .

من سر گشته ی تنها

چرا گمگشته پیدایم .

یکی میمیرد از سرما

یکی میمیرد از گرما .

نمی میرد چرا حسرت ؟

چه می خواهد ز رویایم .

کسی شاید نمی داند

کجایم می برد دنیا .

شکسته پای تقدیرم .

اسیر دست ، پاهایم