گپ خودمانی (28)

                  مُن و لمپا

من و لمپا چراغم گرد سوزیم .

گهی آبی گهی قرمز بسوزیم .

بسوزیم و بسازیم بام تا شام .

از اول با همیم و تیره روزیم .

بهار از ما گذر کرد و دعا گو .

به تا بستان و در فصل تموزیم .

هر آنکو طاقت ما را ندارد .

دهان آتشین و سینه سوزیم .

شبا هنگام و وقت آشنایی .

دل عشاق را بر هم بدوزیم .

به جمع عا شقان پروانه هر شب .

پرش می سوزد و ما پینه دوزیم .

نمی دانم که تا کی سوز داریم .

فقط محتاج یک آن و هنوزیم .

از این آتش که بر جان من و اوست .

روا باشد اگر شمعی فروزیم .