گپ خودمانی (22)

سُلام،

گفت و گوی یک پدر نگران طالقانی

با پسرش.

***

تیلان سرم ،منه طا قت دنیه ، رو.

مُن غصه می خورم ، تو می گردی زیر رو.

مای روزگار کجه  ؟ ایمروزی روزگار کجه ؟

یالان گناه نُدارن  ،  غبارَ ، رو.

اون وختی روزگا ر ، فقط غصه نان بیه .

ایمروزی روزگار ، چپ و خم زیاده ، رو.

اندی دغل زیاده ، دروغ و دونگ دی.

کمتر درن که یُکی باشه ، پشت و رو.

قربان بَگردم، عزیزم تویی ، پسر.

این روزگار سخت ، نمی مانه ، جان رو.

جخدی پا انته محکم زمین بَزَن.

یَک یا علی بَگو ، سر و سامانه ، روبرو.

یَک دَس نُماز بیگیر و قیام کن.

با جد و جهد ، نما یانه ، پیش رو.

هر کس تو کلش به خدا ویشتر کنه .

روزیش از خدا طلب کُنه ، از مردم آبرو.

تیلان=آب گل آتود                  منه = مرا                            دنیه = نیست

یالان = بچه ها                     وختی = وقتی                       بیه = بود

دی = هم                           درن = هستند                       جخدی = قدری

پا انته = پا ها تو                    دس نماز = وضو                    ویشتر = بیشتر