نیایش

                                    "   الها   "

بار الـــــها،  تـــو قـادری امــــــــا

بده نانی و پـیچ و تاب مده.

ساده گفتم ،تو هـم که فهمیدی

بـده امـا به آب و تـاب مده.

وقت دیــدار با تــو اکـــنون است

وعده شام و وقت خواب مده.

گفتمت نان و خــــوب می دانی

بیشمارند وبـی حسـاب مده.

ازتو خواهم که مستجاب شـوم

وعده ام را به شیخ وشاب مده.

هر چه گفتی به طاعتت خیــزم

بیش از آن را تو هم عذاب مده.

تو که آقـــای بنـــــــده چو منی

غیراز این ناسزاست جواب مده.

آنکه بیــــراهه رفت و راه ندیــد

پاسخش را جــــــز از کتاب مده.

هرکه داند که کیست در خلوت

بند  ما را ، تو هـم به آب مده.

گذرد عمر و غفلت  ازما  بیـش

لحظه ها  راتو هــم شتاب مده.

به مـــلاقات مرگ ،خواهم شد

دلخوش ، اما ، گــه شباب مده.

ای بلنـــدای عــــــدل رحمانی

مـن گنه کــرده ام ، عقاب مده.

ساز نا کوک می زند،  مــطرب

چنگ دادی ، دگـــــر رباب مده.

دلم از ساقی تو دلخون اسـت

جــام را داده ای،  شــراب مده.

من که باشم که گویمت چکنی

بده پیغام و بـــا شــــــتاب مده.

گو یمت ساده این سخن مخلص

چــو نخواهـــی ، مرا ثواب مده.

                                  م آهنگری 6/5/92