سرگشتگی

چرخیدی و چرخیدم و چر خید زمانه.

باچرخ زمان چرخ زدم خانه به خانه.

پیدا نشد و گم شدم از چرخش ایام.

ای وای من و وای تو و وای بهانه.

زین گردش و زان چرخش و وین سوختن اما.

دنیا قفس ما شد و معشوق ، چو دانه.

چون طفل فراری ، شدم از مدرسه عشق.

با خیره سران مشق تو کردم به ترانه.

آن واعظ و این پیر مغان هر دو دروغند.

چون نیست حقیقت همه گویند فسانه.

دریا تویی ای دوست بر این قطره نگاهی.

خواهم که به سیل تو شوم باز روانه.