میا

به َطرف باغ و چمن ، ای بها ر حسن میا.

که مرده اند ، هَزاران و عندلیبانت.

ز کو چه باغ جفا ، کس ندیده جز پر چین.

حذر کنید که خونین کنند دستا نت.

به مسجد اندر و بتخانه ، کفر ها خیزد.

به هوش تا نبرد ، اعتبار و ایمانت.

از این فر شته وشان ، آدمی نمی خیزد.

منافقند ، که وارونه دیده چشمانت.

شنیده ام که میایی ، ولی نیا امروز.

چرا که قصد تو را کرده اند یارانت.

هوای تازه بیاور ، هوای بارانی.

 در این هوای نفس گیر ، نیست درمانت.

سلام ما به تو و اهل خانواده تو.

چو آ مدی گله کم کن ز نا رفیقانت