گپ خودمانی (8)

سُلام

گردنه زندگی که به سر جیر ومی گرده.

دیه حال و هوای زندگی دی کم کم ابری می بو.

زبان حال یک پیر

چِندیه دُل نُگرانُم ، نیمیدانُم که چیه.

مثل دیوانه می خوانُم ، نمی دانُم که چیه.

شو و روزم یکی گردیه تُفاوت نُداره.

همینه فکر و خیالم ، نیمیدانُم که چیه.

مثل غولانی جوری دَر می کوم صحرا سران.

خودُمه سر میدوانُم ، نیمیدانُم که چیه.

تُو ، دَرََ کَلُم و هی ریک می زنُم روبروه.

چُشم و ابرو می پُرانُم ، نیمیدانُم که چیه.

دیگه قبلنی جوران ، بَپُر و دَر شو نیمینم.

یعنی اصلا" نیمی تانُم ، نیمیدانُم که چیه.

گاهی گَردُنُم می گیره ، عین خوک شاخ می زنُم.

بعد می گیره شانه آنُم ، نیمیدانُم که چیه.

کمرم عین فُنر دولا می بُم ، جُرت می زنه.

جی... دَ کُردُن نیمیتانُم ، نیمیدانُم که چیه.

پامی قوزک دی نگو عین دَرانی کو وره.

گاهی لاچ واز می مانه ، نیمیدانُم که چیه.

چشمی سو دی بَپُرس ، هر چی رَ قیقاچ می زنه.

ماس و داسَ ، راس می خانه نیمیدانُم که چیه.

بلبلی صدا دیه با خری عرعر یکیه.

کَوُِک دِنی خروس بخانه ، نیمیدانُم که چیه.

دیه آزُنگل و دَروازه مُنیب ، فرق نُداره.

تُوُرَ ، گیلداس می دانُم نیمیدانُم که چیه.

جمعه شو با شنبه شو ، خیلی تُفاوت نُداره.

شو با روز دیگه میزانه ، نیمیدانُم که چیه.

سال و ماهی یکدفه میشُم سرو تُن بَشورم.

شُلا کتیه تُن و جانُم ، نیمیدانُم که چیه.

با آرزوی سلامتی و تندرستی