دهاتیم

 

خیلی دهاتیم ، تو به شهر م سفر مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکن.

کاه و گلم  ببین و به خو نا به ، تر، مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکن.

پل های من همه چو بیست ، بی گدار .

در رود خا طرات  دهاتی ، خطر مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکن.

یا مثل من به اسب خودت یو نجه بار کن.

یا یو نجه زار عشق مرا بی ثمر مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکن.

ما سفره مان به نان جویی سیر می شود.

دیگر اسیر سفره سلطان و زر مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکن.

در بین ما ادب نشانه هر پیر و کدخداست.

هر گز میا و دعوی خان و پدر مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکن.

اینجا کلام در دل ما بخش می شود.

ما را اسیر مکتب شیطان و شر مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکن .

یا مثل ما دهاتی و یا مثل سادگی.

یا ادعای عالم و اهل هنر مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکن.

ما دل به پای بی سرو پایی نمی دهیم.

نا آشنا به کو چه ی دل ها گذر مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکن.