باز باران

هنوزم تو حس منی ، باز ، باران.

شبیه  پر ستیدنی ،  باز  ، باران.

در آن خشکسالی که اندوه زاید.

تو مشغول بار یدنی ، باز ، باران.

از این دید نیهای عالم ، تو تنها.

فقط ، لایق دیدنی ، باز ، باران.

ز زیبا وشان ، مهر و ماه و ستاره.

تو زیبا یی و چیدنی ، باز ، باران.

جهانی پر از خنده دیدم ، ندیدم.

چو روز تو ، خند یدنی ، باز ،باران.

اسیر  عبور  تو ام ، باز ، اما.

رها چون تو بو ییدنی ، باز،باران.

بهاران زمین زاید از سبزه زاران.

تو بابای ، زاییدنی ، باز ، باران.