شک

با احترام و معذرت از این نوع نگاه .

شکی مقدس ، از پس یک عمر اتفاق.

یعنی برادرم ، من و ما هم ، دروغ بود.

روزی که آمدیم ، کبوتر نمی پرید.

گهواره هم نبود و صدا هم دروغ بود.

آن گریه های بی سرو ته ، گشنگی نبود.

شیری نبود و غذا هم دروغ بود.

لا لا ییا ، برای من و خفتن تو بود.

معنا نداشت ، عا طفه ها هم دروغ بود.

قد می کشید جان و تنم پای بو ته ها.

تنها خیال بود و هوا هم دروغ بود.

احساس مرده بود ، برادر اسیر بود.

فصل جوانی ، عشق ، صفا هم دروغ بود.

زندان زندگی ، خفه می کرد ، مرد را.

یعنی امید بی سر و پا هم دروغ بود.

زن بود و پر سه زدن پای پنجره.

بازیچه بود ، خا طره ها هم دروغ بود.

فصلی برای رویش و فصلی برای مرگ.

مرزی نبود ، فا صله ها هم دروغ بود.

پایان آدمی و سر آغاز، گریه ها.

افسانه بود ، ما و شما هم دروغ بود.

ما گول خورده ایم ، از این اعتبار ، من.

ما و من و سر و پا هم دروغ بود.

باور نمی کنی ، همه یک خواب ساده بود.

آن کد خدای کو چه ما هم دروغ بود.

کافی نبود ، شاه فقط توی قصه هاست.

زندان و کشتن ، رفقا هم دروغ بود.

دزدان شهر و قاضی و مفتی ، جدا جدا .

با هم یکی شدند و جدا هم دروغ بود.

این برج های ماست ، و چندی دگر ، و هم.

جنگی نبود و فقر و غنا هم دروغ بودد.

قانون جنگل است ، حساب و کتاب نیست.

پاداش و مرگ و جزا هم دروغ بود.

حرفی نمانده، اهل سیاست ، سیا سیند.

آن شعر ها و قا فیه ها هم دروغ بود.

این جمله های ادب ، اشتبا هیند.

تشبیه و استعاره ی ما هم دروغ بود.

اینجا بهار حرف اضا فیست ، جان من.

اردیبهشت و چلچله ها هم دروغ بود.

دل بسته ایم ، به اندازه های کم.

میزان و قبله نما هم دروغ بود.

این عینک سیاه برای ندیدن است.

این جمله های بی سرو پا هم دروغ بود.