آدم

آدم مکُشید ، آدمی نام خداست.

پیغام سروش صبح و هم شام خداست.

هر چند زمهر و مهربانی ، شده دور.

محصول کمال و سر و اتمام خداست.

سر گشتگی بشر ز آغاز جهان.

نشنیدن حکم و فعل و فر جام خداست.

گو یند که رانده از بهشت است ، بشر.

اما ز نژاد نور و اقوام خداست.

اکنون به کجا چنین شتابان ، اخوی.

شیطان عجول و ذکر آرام خداست.

آدم مَکُشید ، آدمی لطف خداست.

احیای بشر ، دوام پیغام خداست.