معلم

هر چه کو چکت می کنند .

باز دستشان به تو نمی رسد .

هر چه می تراشند .

تو پر رنگ تر می شوی .

آ نک اردیبهشت را  می خواهند یخ بزنند .

اما تو

هر روز گرمتر می شوی .

تو

هر روز تکثیر می شوی .

مثل آگاهی .

شکستن ماهواره ات ، امواج تو را کم نمی کند .

فر هنگ بی دستور و با دستور

رژه نمی رود .

آنگونه که تو .

کتاب پر است از عکس تو .

هر چند هیچ عکسی از تو ، روی دیوار نباشد .

هر کو چه ای که به نام تو ست ،  بن بست نیست .

این تابلو ها

می دانند ، الکیند .

گل برای زمستان خاطره است .

 تو که گلستانی .

تاج گل برای اموات بفرست .

من

دیدم که گر سنه ، چقدر سیر خوابیدی .

چون پرنسس !

رگهایت هر وقت  آنفا کتو س کرد پای تا بلوی کلاس .

 با گچ چهره ات را سفید نشان دادی .

اما کودن ها

هر گز معادله های تو را نمی فهمند .

تشنه از آب گفتی .

گشنه از نان .

در حالیکه بابای تو ، همیشه آب و نان داشت .

این را تار یخ ادبیات

خوب می داند .

تو با اردیبهشت پیمان داری .

فصل تو با یک روز پایان نمی گیرد .

حتی اگر

شاگردان وزیرت

یادشان رفته باشد .

شعر پروین را .

تو

حتی شعر نو را با قاعده تدر یس کرده ای .

و شعر کهنه را با ردیف .

تو

هیچ زاویه ای را بی حساب

بزرگ یا کو چک نکرده ای .

آن سان که

هیچ بنده ای را .

در نزد تو خدا از همه بزرگتر است .

و شیطان هیچ .

این خمیدگی امروز

گویا

به اشتباه تاریخی بعضی قوت بخشیده است .

وگر نه

تو معلم انقلاب سنگ بو ده ای.

 کدام انقلابی

پایان نامه اش را

دو ترم با تو پاس نکرده  ا ست ؟

تو

تنها کسی هستی

که پیش و پس از انقلاب نداری .

انقلاب به تو مدیون است .

تو به انقلاب

نمی دانم .

ایران

سرودیست که تو آن را از حفظ داری .

و نقشه اش را

با دقت تمام می کشیدی .

در تابلوی ذهن ما

آنقدر دقیق که نکند چیزی در خاک دشمن جا بماند .

تو

انشای شهید را چندین بار

شنیده ای

خوانده ای

و نمره داده ای .

من

شهادت می دهم ،

تو در پیامبریت ، معجزه کرده ای .

هر چند

خیلی ها

به پیامبران عصر خود ایمان نیاوردند !