بهار

       عید  همه ی  همو  طنان  عزیزم  مبارک  باشد

                                    بهار

تا ب   پایا نش  نمانده  ،  فصل  سرد  بی  قرار

پای  رفتن  می  کند  ،  تا  می  رسد  فصل  بهار 

صبح  از  خواب  زمستان  تا  که  بر خیزد دلم

بوی  خوبی  بر  مشامم می  رسد  از  کوهسار

تا که  دامن  می  کشد آلاله  بر  دشت  و  دمن

نغمه  خوانی  می  کند از شوق  دیدارش  هَزار

دست  باران  تا  که  می  شوید سراب  برف  را

می  شود   پیدا  ،   حقیقت های   روز     آشکار

رُفت  و  روب  روزگاران  در حریم   یار  و  جار

شوق  دیدار  و  تماشا  دارد  این  ملک  و  دیار

مرد  نوروز  از  حصار  دیو  خود سر ،  تا  رهید

دیو  خود خواه   تباهی  گشت  از خود شرمسار

زیر  تقویم  زمستان  هر که  آمد  خط کشید

تا  به  تاریخش  سپارد ، هم  به  قصد  یادگار

شعر  می  ماند  چه  بنویسد  ز  اسرار  نسیم

عقل  می  ماند  چه  بشمارد ز رنگ  بی  شمار

من   هنوزم    تا    تماشایت  ،  منجم  پیشه  ام

آسمان    تا    آسمان   ،   پایان     پذیرد     انتظار

خوش به حال  هر که  ایامش  بهاری  تازه   شد

خوش  به  حال  هر که  می سازد  به  ساز  روزگار