خرابم کردی

             خرابم کردی

آمدی باز مرا خانه خرابم کردی

این تو بودی که نپرسیده جوابم کردی .

شعله در خرمن احساس من ارزانی شد .

تا به خود آمدم این ببار کبابم کردی .

خم جانم تن انگور تو را حس می کرد

در هم آمیخت که اینگونه شرابم کردی .

تو چه دیدی که از آبادی من تر سیدی ؟

تا بدانجا که چنین سخت عذابم کردی .

کلماتم همه در نعت تو مصدر می شد .

صرف و تکرار مرا بین که کتابم کردی .

هر که می دید مر ا یاد زمستان می کرد .

من ندانم تو چه در فصل شبابم کردی .

چشمه ی جان من از شوق تو در جو شش بود .

گرد بادت چو در افتاد ، حبابم کردی

به ثوابی الف قامت من تاق تو شد .

کج چو افتاد بدین گونه  ، صوابم کردی .

سحر از دولت منصور تو بیدار شدم

دیدم آغوش رقیبان و عقابم کردی .

من چه کردم که چنین دست به دست تو شدم .

گاه چون چنگ تو و گاه ربابم کردی .

خواب دیدم که در آغوش تو من خوابیدم .

هر چه بیدار شدم باز تو خوابم کردی !