حسرت آدم

زین جهان ، بیش و کمش هیچ ، تو را کم دارم 

سیبم و حسرت همراهی آدم دارم 

گر چه از فاصله ها ، راه به آغوش تو نیست 

دست خواهش سحر از دولت شبنم دارم 

دیده بی تاب تماشا ، همه شب در غم یار 

اشک غم از دولب چشم ، دمادم دارم 

به طواف تو ، چو پروانه بسوزم سر و جان 

بعد هر سعی و صفا ، شوق به زمزم دارم 

گنبد سبز نگاهت ، به شفا راه نداشت 

طلب مرحمتی ، از غم و ماتم دارم